Tuesday, May 31, 2011

Jangan Bohong

Bi ismi Allah ar-Rahman ar-Rahim

Sebuah kisah lucu.

Dalam tahun 1990an, kami tinggal di Chukai, Kemaman. Ketika itu anak Ummi hanya 2 orang. Ummi bekerja di rumah sebagai pengurus rumahtangga. Setiap bulan Baba akan pastikan semua bekalan mencukupi...oh ya...Ummi tidak suka pergi pasar....pasar is smelly and watery and slipery and bla bla...excuses...hehe. Di rumah kami ketika itu, kalau beli apa-apa pun akan lambat habis dan selalu sangatlah makanan rosak, lemau dan kalau kopi atau milo tu, akan jadi keras seperti batu.

Tiap-tiap petang Ummi akan temankan anak-anak Ummi keluar bermain di hadapan rumah. Kadang-kadang Ummi akan bawa anak-anak Ummi menziarahi jiran-jiran. Pada satu hari Ummi bawa anak-anak ke rumah ahli kumpulan halaqah Ummi. Ummi ditawarkan minuman..tetapi Ummi kata tak perlu kerana masih kenyang. Tetapi anak sulung Ummi minta milo, lalu Ummi kata, "tak payahlah abang susahkan makcik, kat rumah nanti Ummi buat milo untuk abang". Anak sulung Ummi pun menjawab dengan penuh tanda tanya. Dia kata, "Ummi, kat rumah kita mana ada milo!!!!". Semua hanya hadir di situ termasuk tuan rumah ketawa berguling-guling... Aduuuuuhh Abaaaaang malukan Ummi...padan muka Ummi...

Pengajaran: JANGAN CAKAP BOHONG

1 comment:

  1. salam Ummi...
    tak sangka Ummi pernah tinggal di Chukai.
    kalau datang lagi chukai skrg, singgah2 la rumah :)

    ReplyDelete